حامد قصری/گروه تحریریه کانون عکس انجمن سینمای جوانان اصفهان:
درست همین چند روز پیش بود که شاه مری فیضی، عکاس و خبرنگار، خبرگزاری فرانسه در حمله انتحاری کابل کشته شد. «شاه مری فیضی» کارش را به‌صورت حرفه‌ای در ۲۱ سال گذشته به‌عنوان عکاس خبری برای خبرگزاری فرانسه (AFP) آغاز نمود.و این همکاری درست در زمان اوج تسلط طالبان بر خاک افغانستان بود. طالبانی که بنیان خشونت بودند و بسیار بسیار از خبرنگاران متنفر و به‌نوعی قاتل آن‌ها محسوب می‌شدند. جالب است بدانید که آن‌ها عکاسی از هر موجود زنده که شامل انسان و حیوان می‌شد را منع کرده بودند. و کلاً به قلم و دوربین بدبین بودند. همین محدودیت‌ها باعث می‌شد تا «شاه مری» محتاط باشد و همیشه بالباس سنتی و پیراهن تنبان بیرون برود و با دوربین کوچکی که درون یک دستمال به دوردستش پنهان می‌کرد، عکس می‌گرفت. خودش شرایط سخت آن زمان را این‌گونه بیان می‌کند: «یک روز از یک صف بیرون نانوایی عکس می‌گرفتم. زندگی در آن زمان بسیار دشوار بود، مردم کار نداشتند و قیمت‌ها به آسمان رسیده بود. تعدادی از طالبان به من نزدیک شدند. پرسیدند: «چه می‌کنی؟»؛ در جواب گفتم: «هیچ، از نان‌ها عکس می‌گیرم.» خوشبختانه آن زمان هنوز دوربین های دیجیتال نبود و آنان چک نکردند که مطمئن شوند من راستش را می‌گویم یا نه.» این زندگی پنهانی عکاسی خبرنگارانه باعث می‌شود که «شاه ولی» امضایش نام مستعار «استرینگر» باشد. پس از حملات یازدهم سپتامبر و حملات گسترده آمریکا به افغانستان سرنوشت این کشور و شاه ولی هم به شیوه دیگری رقم می‌خورد. اما بحران و شرایط سخت همواره برای این عکاس وجود داشت تا جایی که در همان زمان که طالبان در حال عقب‌نشینی از افغانستان است یک روز آقای عکاس این‌گونه می‌گذرد: «به کنار گروهی متشکل از چندین تن از جنگجویان طالب که پوشش سیاه داشتند، آمدم. یکی از آنان به من نزدیک شد. و گفت: «گوش کن، من امروز حالم خوب است پس تو را نمی‌کشم اما همین حالا ازاینجا دور شو.»» و سرانجام روشنایی آمد: «یک روز، طالبان رفته بودند و در هوا نابودشده بودند. شما باید آن را دیده باشید. جاده‌ها پر مردم شده بود. مثل این بود که مردم از سایه‌ها بیرون و به روشنایی زندگی آمده باشند.» طالبان کشور را ترک کردند اما سایه وحشت و اضطراب آن‌ها همواره بر سر مردم و خبرنگاران بوده است. حملات انتحاری دامنه‌دار و بی‌وقفه آن‌ها آرامش را از مردم سلب می کرد. «شاه مری» شرایط دوران پس از طالبان را این‌گونه توصیف می‌کند: «من بهترین دوست و همکارم سردار را به یاد دارم که باخانم، یک دختر و یک پسرش در هنگام بیرون آمدن از یک هتل کشته شد و تنها پسر کوچکش به‌نوعی از این حمله جان سالم به در برد.» شاه مری زمانه خودش را زمانه اضطراب می‌نامید و اینکه هرلحظه خود، خانواده و یا بخشی از مردم یک منطقه براثر انفجارهای انتحاری دیگر نیستند.او به راحتی می توانست کشور را ترک کند اما تا آخر ایستاد و ماند.
شاه مری نماند تا این خبر را «شاه مری، عکاس و خبرنگار خبرگزاری فرانسه در حمله انتحاری کابل کشته شد.» را ارسال نماید.
زندگی در افغانستان تلخ و پر از اضطراب است و باید همواره برای همکاران عکاسمان که در کشورهای جنگ‌زده در حال تهیه گزارش هستند دعا نماییم تا از هر حمله انتحاری مصون بمانند. پس خدانگهدار عکاس شهید.
(در ادامه بخشی از عکس های این هنرمند فقید را می بینیم)[/vc_column_text]