عکس یادگاری مشارکت در میرایی است

عکس یادگاری مشارکت در میرایی است

عکس یادگاری مشارکت در میرایی است 714 1000 کانون عکس اصفهان

کانون عکس

کانون عکس انجمن سینمای جوانان اصفهان، شامگاه چهارشنبه ۱۳ تیرماه نود و هفت ، فلسفه پیدایش تا سیر مدرن عکاس یادگاری را با حضور حامد قصری، عکاس، پژوهشگر و عضو دائم انجمن عکاسان ایران بررسی کرد. تعریف عکس یادگاری و اهمیت حفظ و نگهداری آن که به جنبه های مختلف تاریخی و فرهنگی و ایدئولوژیک یک جامعه مربوط می شود و طرح این پرسش که آیا عکس های پرشمار امروزی هم می تواند برای آیندگان، ارزش و اهمیت داشته باشد، از موضوعاتی بودند که در این برنامه به آنها پرداختند.

 

حامد قصری در نشست کانون عکس انجمن سینمای جوانان اصفهان درباره عکس یادگاری گفت: در حوزه عکس یادگاری، بیشتر از فرسایش اشیا و بناها، این جسم ماست که دچار فرسایش می شود. ما در خلال عکس‌های یادگاری و خانوادگی پیر شدن همدیگر را دنبال می کنیم و عکاسی سیاهه ای از این میرایی و فناست.سوزان سانتاگ هم در این خصوص می‌گوید که تمام عکس ها یادآور مرگ هستند. عکاسی از چیزی یا کسی، مشارکت در این میرایی و ناپایداری است. عکس ها با تکه تکه کردن لحظات و منجمد کردن آنها بر ذوق بی امان زمان شهادت می دهند، هرچند ما خود زنده ایم اما آن لحظه که در عکس ثبت شده، مرده است و آدمی که در آن لحظه وجود داشت، اکنون دیگر نیست. منش عکس، سکون و سکوت و یادآوری مرگ است.رسانه عکس(عکس یادگاری پرتره و گروهی) از ابتدا برای ثبت خاطره استفاده شد؛ چرا که چیزهایی را به یاد می آورد و آنچه را به یاد می آورَد، عکسی است که بین زمان گذشته و حال و آینده ارتباط برقرار می کند. مکان سنتی خاطره و داستان گویی اما آلبوم های خانوادگی است، آلبوم هایی که از دهه ۱۸۶۰ میلادی رایج شد. خاطره، زمانی برانگیخته می‌شود که در یک شبکه اجتماعی خاص به کار رود؛ شبکه‌ای از دوستان، خانواده و اقوام دور و نزدیک یا در شبکه های مجازی . اشتراک گذاری عکس‌ها با هدف یادآوری و تداعی خاطره جمعی است که امروز در مردم رخنه کرده است. این بخشی از کتاب ازمیان ویرانه ها، نوشته پریسا دمندان است که حامد قصری، عکاس و پژوهشگر آن را مطرح می‌کند و عکس یادگاری را با چند رویکرد مورد بررسی قرار می دهد: عکاسی و مرگ وعکاسی و زمان که اینها به کارکرد اصلی عکس یادگاری پیوند می خورند. او می‌گوید: در منابع موجود و حتی کتب خطی، اصطلاح عکس یادگاری به چشم نمی خورد و شاید قدیمی‌ترین کتابی که از این کلید واژه بهره گرفته، کتاب سانتاگ باشد که مربوط به نیم قرن گذشته است.درسراسر تاریخ عکاسی اما عکس های خانوادگی زیرمجموعه عکس یادگاری قرار گرفته است که البته در تمام آنها هم عکس های آماتور، حرفه ای و نیمه حرفه ای به چشم می آید. استیلر، ساروواچ و فروریچ برای نخستین بار اصطلاح عکاسی خانگی را به کار بردند و دلیل این نامگذاری را مرکزیت یافتن خانه برای همه فعالیت های عکاسانه دانستند.