گروه تحریریه سایت کانون عکس انجمن سینماى جوانان اصفهان/ فروغ اشکانیان:
در تاریخ ۵ تیر ماه ١٣٩٨ ، کانون عکس انجمن سینماى جوانان اصفهان ،”هنر اجرا، ویدئو آرت و چیدمان” را با حضور نوشین نفیسى در نگارستان امام خمینى ره برگزار کرد.
نوشین نفیسى در ابتدا از روند فعالیت هنرى خود گفت: فعالیتهای هنری خود را از سال ۶۵ با نقاشى در تهران شروع کرده و بعد از نمایشگاه انفرادی خود در سال ۸۰ به سمت هنرهای جدید و چیدمان مى رود.
پس از مشاهده و مرور آثار نوشین نفیسی که خود، آنها را به سه بخش آب، رایحه، تظنیف ها تقسیم کرده بود؛ او گفت: متریال و مواد در کار و مفهوم آن اهمیت ویژه ای دارد.
بعضی کارها هم مکان ویژه هستند بدین معنا که متریال یکسان هست اما مکان متفاوت، در نتیجه ویژگیهای مکان تاثیر به سزایی بر اثر میگذارد چرا که بار معنایی دارد و چیزی به مفهوم کار افزوده یا از آن میکاهد.
در بخش اول که آثار مرتبط با آب به نمایش درآمد ابتدا ویدئوی “چشمان زمین” نمایش داده شد که در دریاچه ارومیه در سال ۹۱ اجرا شده بود این اثر به چشمه هایی در این مکان اشاره داشت که تقریبا از بین رفته اند و دیگر آب زیادی تولید نمی کنند.
دومین کار “سوگواره ای برای پرندگان زنده رود” نام داشت که برای اولین بار در سال ۹۰ در محل پل ورزنه اجرا شد. نفیسی در رابطه با اجرای این اثر بیان کرد: ابتدا تصمیم داشته است کار را در زمان خشکی زاینده رود رو به روی سی و سه پل اجرا کند اما موفق نشده و سپس در مکانهای دیگری از جمله موزه هنرهای معاصر و پل شهرستان و نزدیک تالاب اجرا شده است. این اثر با استفاده از جریده ها و علم های عزاداری با طولی در حدود ۲تا۳ و عرض ۱ونیم متر ساخته شده است. در ادامه تصاویر مربوط به این کار پخش شد.
آخرین اجرای نفیسى “یادها بر آب” نام دارد که اردیبهشت ماه اجرا شده و کمی با دو اثری که پیشتر ذکر شد متفاوت است از این منظر که آنها بیشتر رویکرد محیط زیستی داشتند. در ادامه شاهد عکسهایی از روند این کار، پیش و پس از اجرا و البته اجرای اصلی بودیم.
نفیسی به اهمیت مکان اجرای آثار اشاره کرد و گفت: بعد از تبلور ایده، مکان یکی از مهمترین ترین رکن های اثر محسوب می شود اما در کارهای اجرایی عوامل و اتفاقاتی غیرقابل پیش بینی رخ می دهد که م یتواند مخرب یا مثبت باشد.
در بخش بعد که نوشین نفیسى آن را “رایحه، خاطره، ادویه ها” نامید و اذعان داشت که از سال ۸۰ تا ۸۵ با ادویه ها کار کرده است. در ابتدای این بخش تصاویری از ادویه ها در محفظه های شیشه ای و بعد از آن تصاویر اجرای اثر ادویه ها در طبیعت و فیلم اجرای اصلی ادویه ها که همگی مربوط به کانسپت بو هستند، به نمایش درآمد.
اجرای ” ۳۶۰روز ۳۶۰ بو” نیز که همین کانسپت را داشت در سال ۹۳ در خانه هنرمندان تهران به صورت ۳۶۰ دایره روی بستری نمکی که به صورت مربعی بزرگ زیرسازی شده بود اجرا شد به گفته ى او رنگ های دایره ها اشاره ای به فصل های مختلف و همچنین به اینکه هر روز از زندگی یک بوی خاص خود را داراست و دیگر این که خود نمک نیز مفاهیمی دارد، اشاره کرد. نفیسی در ادامه متذکر شد که قسمت دوم این اجرا یعنی زمان برچیدن ادویه ها و ردی که به جا ماند نیز برای ایشان بسیار تاثیرگذار بوده است.
پس از آن به سراغ اجرای مربوط به عصارخانه شاهی در سال ۹۴ که چینش ادویه ها بر روی یک سنگ بزرگ آسیاب بود اشاره شد.
سپس اثر “طومارهای عشق” که در سال ۸۲ اجرا شده بود پخش شد.
“جان پناه” نام کار هنری دیگر نوشین نفیسى در بخش تنظیف هاست که در گالری عمارت رو به رو تهران و گالری دیدار اصفهان ارائه شده و به مفهوم دوگانه ای اشاره دارد چراکه هم ساده ترین سرپناه برای اقشار مختلف آسیب پذیر محسوب می شود و هم به وجه مشترکی با حیوانات اشاره دارد. با توجه به اینکه نوع پارچه استفاده شده در این اثر پوشانندگی ندارد و معلق اند به بی پناهی و موقعیت انسان معاصر اشاره کرده است.
در پایان ویدئو اجرا در طبیعت این اثر و کار “عروسک پشت پرده” به همراه توضیحات نفیسى در مورد فرایند به اجرا درآوردن این آثار، نمایش داده شد.
