گروه تحریریه سایت کانون عکس انجمن سینماى جوانان اصفهان/افسانه غلافگر:
در تاریخ ١ خرداد ماه ١٣٩٨، کانون عکس انجمن سینماى جوانان اصفهان، مقدمه اى بر رابطه ى عکس و نقاشى، ( رابطه اى همراه با عشق و انکار ) را با حضور مهران میرخلف، در نگارستان امام خمینى ره برگزار کرد.
مهران میرخلف درابتدا گفت: یک رابطه ى عاشقانه بین نقاشى و عکاسى وجود دارد.
و عکس مادر و کودک جولیا مارگارت کامرون (Julia Margaret Cameron)
راتوصیف کرد: اجزاى عکس به خوبی چشم را در کادر می گرداند و نام مادر ما را به یاد مریم مقدس می اندازد؛ در این عکس صلیب در نقطه طلایی قرار گرفته است که بسیار آگاهانه است؛
کامرون در عصر شکوفایی رنسانس به دنیا می‌آید، عصر اختراعات تکنیکی که مردم زندگی تازه اى را شروع می کنند،
هدیه گرفتن دوربین دریچه ای به دنیاى او باز میکند.
“کامرون مى گوید: هدف من ارج نهادن به عکاسى ست تا آن را به هنر فاخر برسانم.
واقعیت را از عکس نگیرم و آنرا شبیه به نقاشی کنم که آن هنر شود.”
میر خلف ادامه داد: بین این که عکاسی اختراعی بر پایه علم است یا نوآوری فرهنگی است،اختلاف است؛
آیا نوآوری های عکاسی در اختراعات علمی قرار میگیرد یا هنر؟؟
میرخلف اشاره کرد: کامرون یک مجموعه پرتره دارد، که در آن سعی دارد به درون خودش و درون شخصیت ها نقدى بزند.
همچنین سبک نورپردازى رامبراند (نقاش هلندی قرن ۱۷) هم با فاصله از رنسانس به درون انسان نقد مى زند و عکاسى روان شناخته انجام داده است.
مهران میر خلف گفت: اولین عکس توسط یک نقاش گرفته شد،
نقاشی که دوست داشت نقاشی اش تکثیر شود.
عکاسی دشمن نقاشی بازنمایانه است کسانی که فقط دنبال یک پرتره ساده از شخصیت بوده اند، نقاشانی که نگاه پدرسالارانه به عکاسی داشتند و ناگزیر عکاسی به نقاشی نزدیک شد.
فرایند نقاشی بعد از عکاسی متحول می شود و نقاشیِ بازنمایانه از بین می رود. عکاسی خود داراى ظرفیت هایى ست که مى تواند مستقل باشد و عکاسی مدرن را نمی توان کپی از نقاشی دانست.
فضایی که فقط دوربین میتواند آن را ثبت کند، مانند پرتره‌ای که شبیه نقاشی نیست یا دست‌های اکیف درهیچ اثر نقاشی نیست.
اگر دریچه دیافراگم را کم کنیم، عمق میدان زیاد می شود و این چنین خصوصیاتی عکاسی دارد.
در عکاسى عناصر ترکیب بندی به اوج کمال خود میرسند که با کسر ثانیه ثبت شود، مرز جدایی بین نقاشی و عکاسی. پرتره ى سارتر و کامو در کنار هم را فقط عکاس میتواند ثبت کند. نقاشان با نگاه به عکاسی شروع به خلق تازه کردند و نقاشی مدرن بوجود آمد.
میر خلف مفهوم بازنمایی را توضیح داد: نقاشان طبیعت پرداز هستند و
ثبت عکاسی با اختراعش از دست نخبگان به دست عموم رسید.
نقش ایده خیلی مهم است و سینما آن را از عکاسی الهام گرفته است.
عناصر عکاسی، واقعیت و زمان است که رعایت نمى شود.
وى افزود: شما می توانید از یک نقاشی عکاسی کنید و آن عکس بشود اثر هنری.
عکاسی استیج زمان و مکان را به چالش میگیرد و
برای عکاسی نیاز به ایده دارید.
میر خلف در آخر گفت: اختلافِ نقاشی و عکاسی به سمت عکاسی مى چرخد، عکاسی همه جا را درنوردیده است و
کار ارزشمندی است وقتی که متصل به ایده باشد.